معرفی شعور و ادراک غیر بشری از دیدگاه وحی در قرآن ۲

             

مختصات ما در کیهان

قبل  از اینکه وارد دسته بندی شعور غیر انسانی شویم ، لازم دانستم که موقعیت سیاره خودمان را در کیهان  بررسی کنیم. درک موقعیت منظومه ای و حقارت سیاره ای ، دارای این مزیت خواهد بود که تکبر ذهنی غلط بشر را نسبت به خاص بودن شکل شعور در وجود وی می شکند .

زمین تکه سنگی تقریبا کروی است که به همراه هفت سیاره دیگر بر گرد ستاره ای نزدیک بنام خورشید در حال گردش است.این سیاره و شش میلیارد انسان ساکن آن از مدار زحل ، بصورت نقطه ای نورانی در حد پیکسل قابل رویت  هستند .

سیاره آبی رنگ زمین از مدار ستارگان سه تائی معروف به قنطورس با 4.3 سال نوری فاصله(مسافتی که فضا پیماهای مدرن ، چهل هزار سال طول میکشد، آنرا بپیمایند) نه تنها دیده نمی شود بلکه خورشید پر هیبت آن نیز ، صرفا در حد یکی از ستارگان کم فروغ آسمان شب ، قابل رویت هست.

خورشید با هشت توله خود در بازوی جبار ، در فاصله 10000 سال نوری از لبه و 28000 سال نوری از مرکز کهکشان راه شیری قرار گرفته که هر 240 میلیون سال یکبار، مرکز کهکشانی  که حاوی 200- 100  میلیارد خورشید کوچک و بزرگ است را گردش می کند. بشر با سیستمهای اپتیکی و رصدی در طیفهای الکترو مغناطیس گوناگون تا بحال رویتی مستقیم از سیارات فرا خورشیدی نداشته است.  تکنیکهای رصد غیر مستقیم سیارات فرا خورشیدی که از اواسط دهه 90 میلادی تا کنون مورد استفاده قرار گرفته است، به تازگی توان کشف بخار آب را در سیاره ای شبه زمینی در منظومه ی ستاره ای دیگر با هزار اما و اگر یافته است.

نزدیکترین همسایه ی کهکشانی ما، آندرو مدا ست که با فاصله 2.2 میلیون سال نوری ، دارای 2000 میلیارد خورشید کوچک و بزرگ می باشد.( غیر از ابرهای ماژلانی  که توسط کهکشان ما در حال بلعیده شدن هستند و آسمان نیمکره جنوبی را زینت بخشیده اند).

جهان به یک یا دو کهکشان محدود نمی شود ، بلکه کیهان حاصل از بیگ بنگ ، در وسعت 20- 15میلیارد سال نوری با میلیاردها کهکشان گسترده شده است.

در این عرصه کیهانی، هرگاه از ستاره  و یا سیاره  نام برده می شود ، صرفا خورشید یا سیارات منظومه شمسی( مثل عطارد ، زهره ، زمین و مشتری )منظور نظر نیست. بلکه هر ستاره و یا سیارات ستارگان دیگر در کهکشان راه شیری و یا کهکشان های دیگر را شامل میشود.

به عنوان مثال زمانیکه از ماه سخن می گوئیم ، علاوه بر زمین، سایر سیارات مثل اورانوس ، زحل و مشتری نیز از 27 الی 62 ماه (قمر) دارند. و یا زمانیکه به کوه اشاره میکنیم ، تنها خاستگاه کوه ، در سیاره ما نیست، بلکه در مریخ(بخون یا بهرام) ، بلند ترین قله منظومه شمسی بنام المپ((Olympus جا گرفته است. کوه در سیارات فرا خورشیدی کهکشان راه شیری و یا سیارات فرا کاه کشانی نیز وجود دارد.

عظمت و تنوع خلقت در انحصار فهم ما نیست که یک روز ، زمین را مرکز جهان بدانیم و روز دیگر انسان را تنها تافته ی جدا بافته شعور کیهانی بخوانیم!

 

هر ستاره کوچکی را که در تصویر بالا مینگرید ، غولی تابناک است که از افق سیاره ای دور دست طلوع کرده و در افقی دیگر غروب مینماید و حیات بخش میلیاردها میلیارد موجودات سیارات خویش است.آموزه جملات فوق اینست که: خورشید ما ، تنها خورشید جهان نیست. وجود سیاره ، محدود به منظومه شمسی نیست. زمین مرکز کیهان نیست. کوه ، انسان و بسیاری از مخلوقات دیگر نیز فقط منحصر به زمین نیستند .

هیچ چیز در هستی به شمارش و خاص انگاشتن بشر محدود نمی شود . بدین ترتیب زمانی که از انسان نام می بریم ، تنها شش میلیارد انسان موجود در سیاره خودمان، مطلوب نظر نیست ، بلکه بذر انسانی مثل تنوع ستاره ای، سیاره ای، اقمار و کوهها میتواند در بینهایت منظومه فرا خورشیدی و یا فرا کهکشانی گسترده شده باشد.

با نگریستن به ستارگان آسمان شب ،  اولین قدم ، خارج کردن ذهن از دگم اندیشی است . یعنی وقتی به ستاره ای در دور دست مینگریم ، بدانیم که آن ستاره ، یک خورشید است که می تواند دارای سیاراتی باشد و آن سیارات میتوانند داری اقمار باشند. و همانطور که سیارات و اقمار آنها دارای کوهستان هستند ، پس میتوانند آب ، انسان ، جانداران نامرئی (جن) ، ملائک و ساکنان آسمان داشته باشند .

باور نکردنی است ! بینهایت کهکشان، ستاره، سیاره، قمر، کوه، ملائکه، جن، انسان و مخلوقات دیگری که ما نمی شناسیم!

این دنیای آفریدگاریست که عظمت و بزرگی او با انحصار طلبی ها و جهالت بشر محصور نمی شود. و این همه کثرت سبب تکرار نیست. بطوریکه حتی سرانگشتان دستان ما به تکرار نگرائیده است. او پروردگار خلاقیست که خسته نمی شود و علمش پایان نمی پذیرد . هر چه بخواهد می آفریند.  او منزه است از اینکه کار باطلی کند. و در وهم کسی آید .

                                    لا تاخذه سنه و لا نوم .